AZALIA

     W języku łacińskim Rhododendron simsii , istnieje ponad tysiąc gatunków azalii lecz dwa z nich można uprawiać w mieszkaniu to jest azalia indyjska i azalia japońska . Azalię japońską można również trzymać na zewnątrz. Roślina ta nie jest trudna u utrzymaniu ma kilka szczególnych wymagań, przede wszystkim należy posadzić ją w lekko kwaśną glebę bez wapnia, następnie trzeba pilnować aby nie wyschła bo szybko wysuszają się najlepiej podlewać przegotowaną zimną wodą codziennie . Można również spryskiwać roślinę, ale tylko gdy nie ma kwiatów bo rozkwitnięte nie lubią wody, wtedy kwiaty będą większe i żywsze a co za tym idzie piękniejsze .Stawiamy ją gdzie będzie dużo światła ale nie bezpośrednio na słońce tego nie lubi i szybciej wysycha podłoże. Nawozimy roślinę tylko gdy przekwitnie to jest maj – lipiec wtedy spoczywa , nawóz musi być bez wapnia. Gdy azalia kwitnie należy usuwać zwiędłe kwiaty i liście w ten sposób ułatwimy roślinie rozwijanie nowych pąków. Jeśli chcemy rozmnożyć roślinkę należy odłamać wierzchołki pędów i wsadzić do doniczki z ziemią a następnie przykryć woreczkiem foliowym na 3 -4 tygodnie aby miały wysoką wilgotność powietrza , wtedy szybciej nam się ukorzenią i będą rosły . Jeżeli roślinie opadają liście może to oznaczać że ma za sucho lub za ciepło, azalia woli chłodniejsze pomieszczenia . 

       Gdy roślina zaczyna żółknąć to może być wina nadmiaru wapnia lub niedoboru żelaza , należy używać wody miękkiej a aby uzupełnić żelazo kupić preparat są dostępne w sklepach ogrodniczych. Azalie lubią mszyce zwalczymy je kupując preparat lub obmywając roślinę wodą mydlaną tego mszyca nie cierpi i to ją zabija. Zakup tej rośliny najlepiej robić jesienią gdy zaczyna mieć pączki kwiatowe ina to zwracamy uwagę gdy chcemy kupić aby było dużo jędrnych pączków wtedy roślina będzie dłużej nam kwitła .

      Azalia jest pięknym i nie dużym kwiatkiem , który cieszy nasze oczy zimą gdy jest ponuro i biało ona dodaje naszemu domowi kolorów jest w różnych odcieniach zaczynając od bieli poprzez róże czerwienie aż do pstrokatych , które są prześliczne.

LILIE

Lilium Logifolium

       Rodzina liliowatych należy do rzędu liliowców , których jest wiele odmian , kolorystyka lilii jest szeroka począwszy od białych kończąc na bordowych kwiatach. Rośliny z tej rodziny wyrastają z podziemnej łodygi , która jest silnie skrócona i otoczona spichrzowymi liśćmi dzięki temu lilie szybko rosną ponieważ cebule przechowują dużo składników odżywczych. Kwiaty są pojedyncze lub zebrane w kwiatostan . Okwiat składa się z sześciu płatków, z wnętrza kwiatu wyrasta sześć pręcików a w samym środku znajduje się słupek kwiatowy zbudowany z trzech komór tzw. owocolistków z których powstają nasiona. Wielkość jest zróżnicowana od karłowatych na 30 cm do wysokich drzew sięgających 15 m , to np. dracena uprawiana na Wyspach Kanaryjskich to także liliowiec. Lilie pachną ale nie wszystkie są też takie co mają bardzo ostry zapach np. cebula czosnku lub nasza zwykła cebula to także rodzina liliowatych. W Polsce mamy takie co rosną dziko np. konwalie, czworolist, lilia złotogłów , czosnek niedźwiedzi. Wśród najbardziej cenionych są śnieżnobiałe Lilium Logifolium, czerwone Lilium Japonicum a także żółte i pomarańczowe Lilium Canadense. Największą lilią jest Lilium Regale z Chin , która osiąga 2,5 m wysokości ma białe w środku kwiaty , purpurowe na zewnątrz a żółte u podstawy. Tulipany to też liliowate tak jak hiacynty.

Lilium Japonicum

      Lilie mają duże wymagania co do gleby musi być bardzo żyzna i próchnicza. Miejsca w ogrodzie lubią słoneczne lecz dobrze by było aby parę godzin były zacienione . Sadzenie cebul lilii przypada na wrzesień i początek października . Głębokość sadzenia jest zależna od rodzaju lilii, jedne sadzimy aby były przykryte 5 cm warstwą gleby a niektóre tak aby były tylko zakryte glebą. Wiosną gdy zaczynają rosnąć trzeba pilnować aby w odpowiednim czasie dać im podpórki ponieważ pod ciężarem kwiatów mogą się przewracać i łamać. Lilie możemy hodować w doniczkach na średnicę doniczki 30 cm sadzimy 4-5 cebul wtedy wyglądają bardzo uroczo ale ważne jest aby nie dotykały doniczki ani siebie nawzajem.

Lilium Canadense

      Rozmnażamy je z cebul które wytworzyły się przy cebulach macierzystych, również z łusek cebul najtrudniej jest z nasion. Ciekawostką jest to że po rozmnożeniu młode lilie nie zawsze wyglądają tak jak lilie macierzyste.

    Lilie to przepiękne kwiaty uwieczniane na obrazach , są symbolem czystości i piękna .

Lilium Regale

CUD ZAPYLENIA

          Jedynie rośliny nasienne produkują pyłek. Zapylenie występuję wtedy gdy pyłek zostanie przeniesiony na narządy żeńskie rośliny najczęściej innej niż ta co wytwarza pyłek.

          Jest kilka rodzai i sposobów zapylenia. U roślin szpilkowatych i części okrytozalążkowych nośnikiem pyłku jest wiatr u innych zapyleniu pomaga deszcz zaś przeważnie są to owady lub zwierzęta. Warunkiem pomyślnego zapylenia jest zapłodnienie komórek jajowych, chodzi o to aby powstała łagiewka pyłkowa, która wrasta do wnętrza słupka znajdującego się w nim zalążka , wówczas łagiewka uwalnia plemnik , który zapładnia komórkę jajową i zalążek przeradza się w nasiono. Rośliny wiatropylne mają łatwiejsze zadanie wystarczy że wystawią swój pyłek na podmuch wiatru i gotowe , ale jest to ryzykowne ponieważ nie każdy pyłek trafi na narządy żeńskie z których potem powstanie nasiono. Jaki z tego wniosek , iż zapylenie przy pomocy wiatru daje małe efekty .Natomiast gdy przy zapyleniu pomagają owady i zwierzęta efekty są prawie stu procentowe. Rośliny odpłacają się pokarmem , pomimo że owady robią to nieświadomie przenoszą pyłek z kwiatu na inny kwiat. W większości kwiaty potrafią wspaniale wabić owady poprzez duże płatki lub linie i kropki gdzie jest duży zasób nektaru i pyłku, mniejsze kwiaty występują w skupiskach przez co je widać z daleka . Następnym wabikiem jest zapach , który przyciąga do rośliny ten wabik jest bardzo ważny dla roślin , które kwitną nocą.

     Rośliny mają kilka sposobów aby zapewnić sobie pomyśle zapłodnienie , mogą to być rozwiązania mechaniczne poprzez ucisk owada na płatek pręciki dotykają jego grzbietu i obsypują pyłkiem zaś u trojeści amerykańskiej pyłek zlepiony jest w parzyste woreczki , ,które przylepione do odnóży owada przenoszone są na inny kwiat. Inne rośliny wabią wonią tak jak niektóre storczyki zapachem przypominają samice much i os inne storczyki mają takie elementy kwiatów co przypominają wygląd samic do tego stopnia że samce próbują kopulować i w ten oto sposób roślina zostaje zapylona. Jest jeszcze jeden sposób poprzez pułapki , w które owady wpadają i zostają uwięzione aż do momentu zapłodnienia. Owady które zapylają kwiaty nazywamy „ zapylaczami „.  

      Najważniejszymi zapylaczami są pszczoły dzięki którym powstaje większość owoców i warzyw, ale wyróżniamy także i chrząszcze, osy, trzmiele, muchy i motyle. W strefie tropikalnej dużą rolę odgrywają ptaki które odżywiają się nektarem np. kolibry. Ssakami są myszy australijskie , które chodząc po drzewach i szukając nektaru przenoszą pyłek na swej sierści. Są rośliny co mają swoich zapylaczy np. wiciokrzew zostaje zapylony tylko dzięki nocnym ćmom zaś koniczyna tylko przez trzmiele a na Madagaskarze jest storczyk , którego może zapylić tylko określony gatunek zmierzchnicy. Zapylenie figowców jest uzależnione od małych błonkówek a juki od molików. Tak to rośliny są uzależnione od innych organizmów naszej ziemi aby mogły dalej istnieć. Proces zapylenia jest piękny dzięki niemu mamy co dalej oglądać, jeść i wąchać.

PACIORECZNIK INDYJSKI

        Piękna i smukła roślina jest dość trudną w uprawie. Osoby spostrzegawcze mogą zauważyć paciorecznik w parku na starannych rabatach . Roślina wyrasta do metra wysokości, liście zielone a kwiaty żółte ,czerwone, pomarańczowe lub kremowe a są też nakrapiane .Najpiękniej rośnie na słońcu ale osłonięty od wiatru no i musi mieć podpórkę . Podlewać i nawozić należy raz w tygodniu aby roślina mogła dobrze się rozwijać . Ponieważ kwitnie do pierwszych przymrozków to dopiero o tak późnej porze roku obcina się nadziemne części rośliny a kłącza wyjmuje z gleby, potem trzeba je starannie oczyścić i wysuszyć a następnie umieszczamy je w niskiej temperaturze do 10stopni C. W lutym i marcu można je kłącza podzielić na części i w ten sposób rozmnażamy roślinę. Sadzimy pojedynczo do mieszanki ziemi torfu i żwiru ,nie zapominamy o drenażu , tak posadzone kłącza umieszczamy w ciepłym pomieszczeniu do 20 stopni C i gdy ukorzenią się zaczynamy podlewanie wody z nawozem aby je zasilić a w połowie czerwca wysadzamy na rabatę. Najtrudniejszą rzeczą jest przezimowanie kłączy ponieważ kłącze zimą może zaatakować szara pleśń w wyniku czego zgniją jeśli zauważymy białawe naloty trzeba zanurzyć kłącza w wodzie z fungicydem a potem wysuszyć potem już do samego wysadzenia trzeba co jakiś czas spryskiwać kłącza fungicydem. Kłącza paciorecznika można kupić wczesną wiosną lub dopiero w czerwcu kwitnącą roślinę . Życzę powodzenia w uprawie.

GORYCZKA TROPIKALNA

      Goryczka pochodzi z wyspy Sokotra , która leży u wschodnich wybrzeży Afryki. W Polsce jest uprawiana jako roślina jednoroczna i doniczkowa. Łodygi ma wzniesione ku górze i dużo rozgałęzione, liście małe o sercowatym kształcie żywo zielone. Jej kwiatki są drobne białe lub fioletowe z żółtym środkiem .     Goryczka nie lubi bezpośredniego nasłonecznienia , najlepiej jest jej w półcieniu o umiarkowanej temperaturze około 15 Stopni C . Kwitnie od czerwca do jesieni w upalne dni daje intensywny i przyjemny zapach . Nawozimy raz w tygodniu a podlewanie musi być umiarkowane aby nie była roślina przesuszona ani nie miała za mokro.       Rozmnażanie jest wyłącznie przez nasiona. Pięknie wygląda na balkonach i jest dekoracyjna. Goryczkę najlepiej zakupić w kwietniu aby cieszyć się jej pięknem przez całe lato, roślina jest silna i nie choruje chyba że jest źle pielęgnowana .Ja kupuję ją ale trzymam na swym skalniaku w doniczce i pięknie się komponuje z innymi roślinami a dlatego iż jest niska i niezasłania innych roślin.

MĘCZENNICA

       Roślina ta ma swoją historię. Wieść niesie , że hiszpańscy misjonarze zobaczywszy roślinę przypomnieli sobie mękę Jezusa Chrystusa. Dziesięć płatków to dziesięciu apostołów , zewnętrzny przykoronek złożony jakby z nitek symbolizuje koronę cierniową, pięć pręcików – to pięć ran, trójdzielne znamię – trzy gwoździe. Legenda ta związana jest z odmianą Passiflora caerulea , w późniejszym czasie botanicy odkryli inne odmiany takie jak Koronkowa, racemosa (duże czerwone kwiaty ) i o biało-purpurowych kwiatach. Męczennica jest rośliną pnącą i ma wytyczonej długości zależy to od warunków w jakich się znajduje. Kwitnie od maja do września a jeśli będziemy mieć trochę szczęścia to nam zaowocuje żółto-pomarańczowymi owocami , które są jadalne i ponoć znakomicie smakują piszę ponoć bo nie miałam przyjemności spróbować.

      Męczennica lubi dużo światła a najlepsza temperatura to 13 – 18 stopni C. Wyższe ciepło jej nie szkodzi ale występuje większe ryzyko zaatakowania przez przędziorki Zimą męczennica jest w stanie spoczynku , podlewamy bardzo ostrożnie nie nawozimy, usuwamy stare pędy a pozostałe skracamy na około 50 cm długości aby mogła odpocząć należy zadbać też o podpory gdyż jej pędy są dość ciężkie. W kwietniu gdy przybywać zaczyna dnia roślina budzi się i zaczyna rosnąć zaś w maju zaczynamy podlewanie i nawożenie chociaż raz w tygodniu aby miała z czego pobierać potrzebne składniki do wzrostu i obfitego , pięknego kwitnienia. We wrześniu przestajemy powoli nawozić aby mogła przygotować się do spoczynku zimowego. Rozmnażanie jest bardzo proste górną część pędu wkładamy do doniczki z ziemią bogatą w wapń po paru tygodniach ukorzeni się wystarczy odciąć i mamy nową roślinę.

kwiat męczennicy

Roślina może chorować : żółknięcie liści oznacza zbyt mało światła gdy ją przestawimy na jaśniejsze miejsce wszystko wróci do normy. Męczennice atakują także szkodniki – mszyce do tego aby je zwalczyć potrzebny jest środek chemiczny , mączliki to małe białe muszki wielkości ok. 2mm natychmiast środek chemiczny i to trzeba go powtarzać kilka razy aby lary też zostały zlikwidowane. Najgorszym wrogiem są przędziorki gdy są kolorowe zmiany na liściach to może oznaczać przędziorki w małych ilościach można uratować roślinę ale w większej ilości to radziłabym kwiat usunąć z mieszkania aby nie przeszły na inne rośliny .

         Przy zakupie zwracamy uwagę na świeże zielone liście i aby było parę pąków. Męczennica potrafi dożywać sędziwego wieku więc może nas cieszyć przez długie lata wystarczy tylko trochę opieki.

         Sama miałam osobiście ją była piękną wręcz ogromną rośliną ale doszło do tego stopnia że całe okno wielkości 150/180 było wypełnione męczennicą gdy ją oddałam siostrze , roślina wręcz obraziła się i po tygodniu zwiędła pomimo dalszej pielęgnacji. Rośliny mają coś w sobie jakąś osobowość. 

DRZEWA CZTERECH PÓR ROKU

sekwoja olbrzymia

       Wszyscy wiemy że drzewa szpilkowe są cały rok zielone , ale czy wszystkie ? Są wyjątki na przykład modrzew jesienią żółknie i igliwie opada dopiero na wiosnę wypuszcza nowe igły tak samo cypryśniki tracą nie tylko igły ale także smukłe gałązki również prastara metasekwoja chińska . Ciekawostką jest iż metasekwoję uważano za gatunek wymarły aż w latach czterdziestych odkryto żywe okazy w Chinach obecnie hoduje się ją jako drzewa ozdobne. Drzewa iglaste są długowieczne niektóre osobniki żyją wiek ale są i takie co osiągają więcej np. metasekwoje chińskie mają ponad 2000 lat a sekwoi olbrzymi przekracza 3000 lat. Najstarsze są jednak sosny żyjące w Górach Białych w Kalifornii osiągają wiek ponad 4600 lat w przybliżeniu tyle samo co Wielka Piramida Cheopsa w Egipcie.

        Największe zaś drzewa to sekwoje olbrzymie występujące w zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Obecny rekordzista znajduje się na terenie Parku Narodowego w Kalifornii nazwano go „ General Sherman” olbrzym ten ma 84 metry wysokości jego pień to 7,75 metra w przekroju a szacunkowy ciężar tego drzewa to 1385 ton. Jego nasiona są tak drobne że 8000 sztuk waży zaledwie 31 gramów. Następnymi drzewami co do wielkości uchodzą daglezje z zachodniej części USA mogą osiągać 76 metrów wysokości . 

sosna wejmutka

          Każdy dobrze wie że drzewa te mają szyszki , które są zróżnicowane. Istnieją dwa rodzaje męskie i żeńskie szyszki – męskie , które produkują pyłek oraz żeńskie z nasionami . Dojrzałe szyszki żeńskie są różne pod względem kształtu i wielkości. Są takie co mają niewiele ponad 1 cm podczas gdy sosna cukrowa żyjąca w zachodniej części USA jej szyszki dochodzą do 60 cm długości. Są też takie co nie przypominają szyszki , to szyszkojagody jałowca pospolitego służą do aromatyzowania dżinu i mięs. Kilka rodzai szpilkowatych wcale nie tworzy szyszek tylko nasiona podobne do orzeszków to np. cisy.

sosna żółta

          Ulistnienie drzew szpilkowych to najistotniejsza rzecz, po tym właśnie rozpoznajemy te drzewa . Wąskie liście sosen przypominają nam igły a sosna błotna jej igły osiągają nawet do 45 cm długości, świerk zaś ma sztywne i krótkie igiełki. Igły sosen rosną w pękach a u prawie wszystkich pozostałych rosną pojedynczo. Liście cedrów i większości jałowców oraz kilku innych szpilkowych wyglądają zupełnie inaczej , są drobnymi i zachodzącymi na siebie łuskami , które pokrywają całe gałązki.

  Drzewa bonsai też są robione z drzew iglastych i można je mieć w domu.

Żadne inne drzewa nie mają tyle wpływu na nasze życie co szpilkowe , to z nich pozyskujemy około 75% całego drewna , które przeznaczamy na konstrukcję budynków, meble, ołówki, ogrodzenia, sklejka, fornity, do wyrobu papieru, do wytwarzania materiałów takich jak celofan, sztuczny jedwab, terpentyna, żywica, i różne inne smoły. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest sosna Pinus Radiata pochodząca z wybrzeży Kalifornii, ponieważ jest najszybciej rosnącym drzewem , dlatego też zakładane są hodowle tej sosny przeznaczone do wyrębu.

daglezja

bonsai

Drzewa szpilkowe są pięknymi dodatkami w naszych ogrodach ja osobiście bardzo je lubię mają wiele uroku i cieszą moje oczy zimą a szczególnie gdy są zasypane śniegiem.

MUCHOŁÓWKA AMERYKAŃSKA

           Muchołówka amerykańska jak sama nazwa mówi łapie muchy ale także inne małe owady jakie mogą wpaść nam do mieszkania i to jest ciekawe bo to jest część jej pożywienia. Roślina jest też ozdobna ale jest trudna w utrzymaniu. Polska nazwa jest trochę myląca w jej ojczyźnie nazywa się Dioanea pochodzi z południa i północy części stanu Karolina w USA. Naturalne jej podłoże jest ubogie w sole mineralne lubi torfowiska i bagna. Podobnie jak inne owadożerne rośliny posiada organy wyspecjalizowane do chwytania i trawienia owadów. Są. To tzw. liście pułapkowe w postaci dwóch zamykających się klapek osadzonych na ogonkach szerokich jak liść. Blaszka liścia zamyka się wzdłuż wiązki przewodzącej, obie jej części mają na swych brzegach wyrostki. Na powierzchni liścia znajdują się 3 szczecinki czuciowe, tak zwane czułki. Gdy owad dotknie tych czułek automatycznie klapki liścia zamykają się i owad zostaje uwięziony w kleistej substancji która rozkłada białko. Po wchłonięciu produktu trawiennego liść otwiera się a resztki ciała owada zdmuchuje wiatr lub deszcz. Muchołówka kwitnie maj – czerwiec ale w mieszkaniach bardzo rzadko to się zdarza. Ma białe , pięciokrotne kwiaty o średnicy 1,5cm. Jak już wspomniałam jest trudna w uprawie ale dla miłośników roślin to pewnie byłaby frajda ją mieć . Podstawową rzeczą dla tej rośliny jest wysoka wilgotność dlatego najlepiej uprawiać ją w terrarium lub wysokim naczyniu szklanym. Podłoże musi być porowate z dobrą pojemnością wody i domieszką torfu , stale musi być wilgotne pomimo że muchołówka ma korzeń w postaci cebuli to lepiej nie wysuszać jej podłoża bo można ją stracić. Doniczkę można również włożyć do większego pojemnika i przestrzeń pomiędzy nimi wypełnić torfem lub mchem torfowcem, które trzeba utrzymywać w stałej wilgotności co też bardzo ciekawie wygląda .Roślina potrzebuję dużo światła ale nie bezpośredniego należy ja chronić przed promieniami słońca, zimą naturalnego światła jest mało więc trzeba zapewnić jej oświetlenie poprzez stawianie obok lampki ale nie bezpośrednio na roślinę. Optymalna temperatura wynosi 10 stopni C a wilgotność 80%. Roślinie wystarcza jedna mucha na miesiąc ale jeśli chcemy aby była dorodniejsze zapewnijmy jej częściej pokarm.

           Rozmnażamy poprzez nasiona , które dojrzewają w torebkach w kolorze czarnym i mają około pół milimetra. Najlepiej jak same wypadną na wilgotny mech to rozwiną się po miesiącu.

          W warunkach pokojowych roślina żyje kilka lat można ją kupić w sklepach z roślinami egzotycznymi.

Nie choruje chyba że ją zasuszymy to już będzie nasza wina że obumże.

EUFORBIA

           Euforbia zwana też „głową meduzy” jest osobliwym przedstawicielem rodziny wilczomleczowatych . Sukulent wygląda jakby na jego wierzchołku pełzały węże. Ale jest bardzo dekoracyjną i cieszy nasze oko swym pięknem . Jej pędy osiągające nawet do 50cm długości wyginają się łukowato w dół wyrastają z krótkiego , kulistego pnia . Na pędach tworzą się liczne żółte kwiatki , które są drobniutkie i rosną w grupach ich zapach można wyczuć gdy są wszystkie otwarte ponieważ jest bardzo delikatny. Roślina wymaga bardzo jasnego miejsca ale nie znosi ostrego słońca , latem temperatura może wahać się od 20 do 24 stopni C a zimą nie może spaść poniżej 15 stopni C . Euforbia powinna być podlewana bardzo ostrożnie bo nie lubi być przelewana . Latem kilkakrotnie powinniśmy ją nawozić płynnym nawozem odpowiednim dla sukulentów . Najlepsze podłoże to ziemia do kaktusów na dno doniczki trzeba wsypać żwir jako warstwa drenażu aby nadmiar wody mógł odpłynąć.

           Rozmnażanie jest bardzo proste odłamujemy mały pęd i wkładamy do podłoża rozmnażającego takie podłoże można kupić. Roślina wygląda bardzo efektownie w wysokim naczyniu bo wtedy będzie mogła pokazać nam jak pięknie wygląda i jak się zawijają jej pędy jak włosy na głowie.

           Euforbia zdarza się że może zachorować na bakterioze roślinę wtedy likwidujemy bo jest nie do uratowania. Mogą zaatakować ją wełnowce taki biały, kłaczkowaty nalot trudno go usunąć bo występuje u nasady pędów i u podstawy nasady , ale jak mamy pałeczki higieniczne to namaczamy w spirytusie i wycieramy je.

           Jest jedna niebezpieczna rzecz w sukulentach ich sok mleczny , który wycieka przy odłamywaniu pędów lub obcinaniu może być bardzo trujący w kontakcie ze skórą może wystąpić podrażnienie lub zapalenie.

Platycerium

               Platycerium zwana też ŁOSIE ROGI to roślina egzotyczna swym wyglądem przypomina elegancki posąg . Roślina ta rośnie w lasach tropikalnych na gałęziach nawet 30 metrów nad ziemią . Odżywia się rozłożonymi resztkami roślinnymi i zwierzęcymi. Platycerium to roślina zwisająca , zielone liście zarodnikowe mogą osiągać nawet 60-80 cm długości. Roślina nie lubi słońca za to umieszczamy ją w cieniu lub półcieniu . Temperatura może wynosić do 20 stopni C , lubi dużą wilgotność powietrza i dlatego nie można jej trzymać tam gdzie są grzejniki .

           Nie wolno zraszać liści a raz na tydzień zanurzamy w wodzie bryłę korzeniową i raz w miesiącu nawozimy nawozem płynnym .Roślina nie może być przesuszona bo zacznie zamierać , co trzy lata przesadzamy ją do świeżego torfu w płytkiej doniczce . Nie wolno jej przycinać ani obrywać przeważnie zaschnięte liście same odpadają a jeśli nie to usuwamy przy samym korzeniu .

                    Rozmnażamy ją poprzez odrosty lub zarodniki . Odrosty tworzą się same wystarczy je oddzielić przy przesadzaniu i zasadzić w oddzielnej doniczce .Należy je dużo podlewać i na parę dni zakryć torebką foliową . Zarodniki zaś zbieramy od września do grudnia ze spodniej stony liści i wysiewamy do wilgotnego torfu , doniczkę nakrywamy szkłem i ustawiamy w cieniu gdzie temperatura jest około 25 stopni C.

             Platycerium jak inne rośliny może chorować i mieć szkodniki . Choroby wynikają jedynie ze złej pielęgnacji , zaś szkodnikami są tarczniki najlepiej pozbyć się ich za pomocą wacika nasączonego spirytusem. Gdy liście schną lub gniją jest to oznaka złej wilgotności gleby. Ciekawostką jest to iż rośliny się nie wyciera na jej liściach są włoski , które można zetrzeć i roślina obumrze.

Przy zakupie rośliny zwracamy uwagę na stan liści muszą być bez uszkodzeń u podstawy są zielone lub brązowe i gęsto owłosione. Roślina jest długowieczna ,cały rok zieleń cieszy nasze oko .

Ciekawostką jest to że można ją uprawiać na kawałku kory lub innego kawałka drewnianego. 

Paprocie

         Paprocie są grupą o szerokim zasięgu , liczą około 10 tysięcy gatunków . Można by o nich pisać bardzo dużo ale ja postaram się opisać ogólnie .Najwięcej rodzai rośnie w klimacie tropikalnym, ale są i takie co dotarły po tundrę. Paprocie mają zróżnicowane podłoża od kamienistych aż po wodę, tak i ich rozmiary są od takich co mieszczą się na opuszce palca po wielkość drzewa. Rośliny te są bezkwiatowe ale ich piękne i zróżnicowane liście zastępują wszystko.

        Osoba nieznająca się na tym rodzaju roślin może zaniepokoić fakt małych ciemnych plamek na spodniej części liści to nie choroba tylko zarobie przez , które roślina się rozmnaża. W zależności od rodzaju paproci kupki zarodni mogą być okrągłe, zakrzywione, wydłużone lub smukłe. Występowanie skupień zarodni jest typowe dla paproci mogą one występować na całych liściach lub na niektórych małych listkach np. długosz królewski ma na szczycie zielonego liścia pęk skręconych brązowych listków zarodnionośnych.

        Rozmieszczenie zarodni jest różna ale dalszy przebieg wygląda tak samo to znaczy gdy zarodniki dojrzeją zarodnia pęka a zarodniki unoszone przez wiatr rozsiewają się gdy wylądują na odpowiednim podłożu kiełkują w małe sercowate roślinki. Rośliny te potrafią rozmnażać się z rozkrzewionych podziemnych pędów , niektóre paprocie wytwarzają też na spodniej stronie liści małe bulwkowate rozmnóżki , które opadają na ziemię i się ukorzeniają tworząc młode roślinki.

        Zupełnie nietypowy wygląd mają paprocie wodne, takie jak 

Marsylia czterolistna

Salvinia

     marsylia czterolistna , która jest podobna do koniczyny czterolistnej zakorzenia się w mulistym podłożu płytkich stawów. Inne zaś unoszą się na wodzie i nie mają korzeni np.salvinia

tworzy rzędy niewielkich okrągłych liści, które pokrywają zbiorniki wodne zielonym kożuchem. A azolla tropikalna paproć ma drobniejsze listki i tworzy gęste maty na powierzchni wody. Uniemożliwiają one żyjącym w wodzie larwom komarów wydostanie się na powierzchnię wody i oddychanie. W niektórych rejonach zakłada się takie skupiska azolli aby tępić owady.

Azolla

      Drzewiaste rodzaje paproci spotyka się wciąż w wielu rejonach naszej kuli ziemskiej a szczególnie w ciepłych wilgotnych lasach tropikalnych, są tam okazy które osiągają nawet 20 m wysokości. Zwykle kojarzy nam się paproć z delikatną roślinką ale są różne np. Adiantum tworzy na końcach silnie rozgałęzionej blaszki liściowej wachlarzowate listki. Liście języcznika zwyczajnego są taśmowate i skórzaste. Wiele innych nie przypomina paproci np. z rodzaju Schizaea są wiotkie podobne do traw a zaś Lygodium pną się i przypominają bluszcz. Liście tropikalnego Platycerium mają wygląd efektownej rzeźby można hodować je w domu.

Lygodium

Schizaea

Kaktusy

Kaktusy występują powszechnie w obu Amerykach ale nie tylko są także w Afryce, na Madagaskarze, i w Sri Lance. Rosną tam od wieków prawdopodobnie zostały przeniesione przez ptaki. Najwięcej gatunków bo aż 1500 występuje na pustyniach i półpustyniach Meksyku oraz południowo-zachodniej części USA.
          Kaktusy kojarzą się zazwyczaj z kolcami .Łodygi prawie wszystkich kaktusów są pokryte cierniami . Ciernie spełniają bardzo istotne funkcje np. odstraszają zwierzęta , rozpraszają promienie słoneczne chroniąc roślinę w ten sposób od przegrzania. Tworzą swoistą izolację przed wiatrem , który może wysuszać rośliny i zatrzymują nadmierne parowanie. Kolce są jak rynny poprzez , które rosa i krople deszczu spływają na glebę blisko kaktusa , który ją wchłonie. Ciernie zwykle wyrastają w pęczkach a jeden z nich jest dłuższy od pozostałych. Na pustyniach jak wiadomo deszcze są bardzo rzadkie dlatego też kaktus potrafi zgromadzić wodę na okres około dwóch lat i w efekcie roślina z pełnym zapasem wygląda pękato a z biegiem czasu kurczy się i więdnie.
                 Największym kaktusem jest  Karnegia olbrzymia , która osiąga wagę od 6 do 7 ton i dorasta do wysokości 15m .
Zanim kaktusy dotarły do Europy, Indianie gotowali ich młode pędy i jedli tak jak i ich owoce i nasiona. Ciernie służyły jako igły a z włókna wyplatali maty i kosze potrzebne do życia codziennego . Zdrewniałe kaktusy były dobrym surowcem na meble , paliki i opał.
Kaktusy to przepiękne rośliny , które nie potrzebują dużej uwagi człowieka a potrafią obdarować nas pięknymi kwiatami w ten sposób dziękują nam za dbanie o nie.

Hipeastrum

Hipeastrum

           Zwana także Zwartnica jest jedną z tych roślin , które zimą cieszą nasze oczy swym pięknem , można je kupić w doniczkach , wazonach jak też cięte. Amarylis potrzebuje dużo miejsca gdy kwitnie ze względu na okazałe kwiaty, które dorastają do 50cm . Kwiaty są ogromne dochodzą do 15cm średnicy koloru od białego do czerwonego jego zapach jest lekko słodkawy najintensywniej pachną białe gatunki. Podczas wzrostu roślina wymaga dostatecznego nasłonecznienia , świeżego powietrza oraz dużej wilgotności, temperatura podczas kwitnienia nie powinna przekraczać 18 stopni C , a zimą nie mniej niż 16 stopni C . Im szybciej roślina rośnie tym więcej potrzebuje wody. Nawozimy ją do końca lipca, raz w tygodniu, Natomiast od września do grudnia podlewamy skąpo. Przesadzać wystarczy co 3-4 lata pamiętając o dobrym drenażu w doniczce. Rozmnażamy poprzez cebulki wytworzone przez cebulę matczyną odrywamy je i sadzimy do doniczki tak aby 1/3 cebulki wystawała ponad ziemią , młode kwitną po 2-3 latach . Hipeastrum wygląda najlepiej gdy góruje nad innymi roślinami.

            Jak każda roślina choruje te mają plamy na liściach wskazują na zarażenie chorobą grzybową chore miejsca usuwamy i używamy środka przeciw grzybowego . Szczególnie groźna jest czerwona plamistość powodująca obumarcie całej cebulki i roślina jest nie do uratowania , wynika to ze złej pielęgnacji . Małe , białe watowate kłębuszki na liściach, pączkach lub cebulach świadczą o wełnowcach mogą pojawić się też tarczniki , mszyce i przędziorki należy użyć środka chemicznego lub spróbować posmarować cebulę spirytusem.

           Kupując roślinę powinno się już zauważyć w szyjce cebuli pierwszy kiełek. A gdy chcemy mieć kwiaty na Boże Narodzenie powinniśmy sadzić ją już w październiku. 

Do tego samego gatunku , co hipeastrum należy "prawdziwy" Amaryllis belladonna i piękny.

Cyklamen

     CYKLAMEN czyli Fiołek alpejski

                Cyklamen perski jest rośliną wieloletnią , która pochodzi z górskich obszarów śródziemnomorskich. W przyrodzie występuje w górach , na wyspach greckich i w Turcji.

           Zwykle osiąga wysokość 30-40cm . Ale są odmiany karłowe które mają 20-25cm. Fiołek kwitnie od września do marca , często tak obficie , że można wycinać i wstawiać do wazonu. Hybrydy nie wydzielają zapachu ale te najmniejsze karłowe pachną wspaniale. Kwiat nie lubi ciepła i najlepiej mu w chłodnych pomieszczeniach o temperaturze 20 stopni C. Cyklamen gdy kwitnie potrzebuje dużo wody , lecz bulwy nie powinny być namoknięte. Najlepiej podlewać go do podstawki. Lubi półcień. Cyklamen przesadza się po zakończeniu kwitnienia , a więc w kwietniu – maju i przy okazji usuwa się zniszczone korzenie . Wierzchołek bulwy musi trochę wystawać nad ziemią . Nie należy używać zbyt dużych doniczek, w mniejszych roślina lepiej kwitnie. Przez cały czas trzeba usuwać zwiędnięte kwiaty i liście aby nowe miały gdzie rosnąć. Rozmnażać można poprzez nasiona i dzielenie bulw. Nasiona można kupić lub wyhodować samemu jak mamy roślinę, a więc gdy kwiat kwitnie przy pomocy pędzelka strząsając pyłek kwiatowy na pędzelek nakładamy go z powrotem na słupek kwiatu, w ten sposób zapylamy go . Potem kwiat podlew się umiarkowanie i stawia w chłodne miejsce 12-14 stopni C . Nasiona dojrzewają w maju i czerwcu wtedy torebki nasienne odrywa się od łodygi i pozostawia na 6-8 tygodni w suchym i chłodnym pomieszczeniu aby dojrzały. Wysiewamy do świeżej ziemi skrzynka powinna być przykryta szkłem lub folią, ziemia musi być wilgotna a skrzynka w całkowicie ciemnym i chłodnym miejscu o temperaturze 18 stopni C . PO 3 do 4 tygodni skrzynkę przenosimy do jaśniejszego pomieszczenia i pamiętać aby ziemia nie wysychała . Gdy roślinki wykiełkują trzeba je poprzerywać aby zostały najsilniejsze okazy. Kiedy pokażą się dwa trzy liście przesadzamy do oddzielnych doniczek i pamiętamy aby cebulka była zakryta ziemią aby nie wyschła młode cebulki są wrażliwe.

         Rozmnażanie przez podział cebulek jest łatwiejszy w czasie gdy roślina jest w spoczynku wegetacyjnym można rozciąć bulwy a miejsca rozcięć posypujemy środkiem przeciwgrzybicznym a następnie sadzimy każdy kawałek w oddzielnej doniczce.

          Kwiaty mają choroby :szara pleśń jest to szary i gęsty nalot z brązowymi plamami na liściach kwiat więdnie i nie jest do uratowania ,

          Małe liście i mało kwiatów wskazuje na brak nawożenia ale trzeba uważać aby nie przenawozić

Suche plamy na liściach są oznaką wystawienia rośliny na słońce bo nie lubią dużego słońca , liście trzeba usunąć a roślinę przestawić w półcień.

          Mszyce siedzą na młodych pędach i pod liśćmi do tego używamy środka chemicznego lub można spróbować położyć pod rośliną niedopałek papierosa mszyca nie lubi tego zapachu.

Ciekawostką jest to że nie lubią fiołki żadnych nabłyszczaczy myjemy je pędzelkiem i czystą wodą.

Cyklameny najlepiej kupować późną jesienią bo w tym czasie zakupiony kwiat będzie najdłużej nas cieszył swym pięknem.